رمان انقلابی باید رنگ واقعیت داشته باشد
تاریخ انتشار: ۱ اسفند ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۷۹۱۴۹۹
خبرگزاری مهر _ گروه فرهنگ و ادب: نوشتن رمان و داستان از موضوعی مانند انقلاب اسلامی مقوله‌ای بسیار گسترده است. ظلم رژیم پهلوی، جنایت‌های ساواک، فضای خفقان آور آن دوره و پیروزی انقلاب اسلامی هنوز هم زوایای پنهانی دارند که بازگو کردن آن برای مخاطب بسیار جذاب است و می‌تواند آن را بیش از پیش با آن دوره آشنا سازد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
جریان انقلاب اسلامی به رهبری حضرت امام خمینی (ره) با ابعاد و گسترده فراوانش چشم‌انداز جدیدی پیش روی داستان نویسی گشوده است و هر گوشه از آن ویژگی‌هایی در خود دارد که می‌تواند دستمایه بدیعی برای رمان و داستان‌های کوتاه و بلند باشد. کما اینکه در سال‌های اخیر نیز این‌گونه بوده و آثار متفاوتی در داستان‌نویسی با موضوع انقلاب اسلامی داشته‌ایم.
مصطفی جمشیدی نویسنده و شاعر در زمینه تألیف رمان و داستان با موضوع انقلاب اسلامی تاکنون ۵۴ عنوان کتاب کتاب با موضوعات اجتماعی، تاریخی و ادبیات پایداری را روانه بازار نشر کرده است. از این نویسنده تاکنون کتاب‌هایی از جمله «سفرنامه جن»؛ «تیغ و تاج»؛ «یادداشت‌های یک تروریست»؛ «رویای آق تاریم»؛ و «دشت‌های یاغی‌ها» توسط انتشارات به نشر منتشر شده است.
وی علاوه بر نویسندگی دبیر جشنواره‌های ادبی متعددی در زمینه رمان و داستان با موضوع انقلاب اسلامی بوده است. به همین بهانه به گفت‌وگو با این نویسنده درباره زوایای مهم داستان نویسی و اهمیت نگارش کتاب با موضوع انقلاب اسلامی پرداخته‌ایم.
مشروح این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید:
* آقای جمشیدی انقلاب زمانی وقوع پیدا کرد که آگاهی جامعه دزدیده شده بود به نظر شما روایت رمان انقلابی و بیان زوایای تاریخ چقدر باید نزدیک به واقعیت باشد؟
همانطور که اشاره کردید انقلاب اسلامی زمانی به وقوع پیوست که سرکوب و خفقان بسیار زیادی وجود داشت و همین امر منجر به انقلاب شد. حال رمان‌نویس می‌تواند با مراجعه به تاریخ‌های مخفی یعنی تاریخ‌هایی که در منظر عموم نیستند، زوایای پنهان ماجراها را که برای عموم ناآشکار است، مکشوف کند. رمان‌نویس با توجه به ابزار و هنری که دارد می‌تواند در بازآفرینی آن واقعیت‌های پنهان در تاریخ مشارکت کند و یا اساساً آن تاریخ را زنده کند.
البته همه این‌ها به این معنا نیست که رمان یعنی واقعیت! در واقع رمان نه واقعیت محض وجود دارد و نه دروغ محض. چیزی بینابین است و برساخته از واقعیت است و نه خود واقعیت. در یک شعبه‌ای از رمان که اشاره به تاریخ است (مثل تاریخ انقلاب‌ها) وفاداری به واقعیت شکل محکم‌تری به خودش می‌گیرد. چراکه به دلیل رویداد عظیمی که آحاد مردم را تحت الشعاع قرار داده، طبیعتاً رمان انقلابی هم نمی‌تواند و نباید از واقعیت‌ها فاصله بگیرد و به خیال محض اتکا کند. به همین دلیل آثار انقلابی که خیلی بر منابع تاریخی تکیه نکرده‌باشند لاجرم در گذر زمان کنار گذاشته می‌شوند.
بنابراین برای نگارش رمان انقلابی باید به زوایای نامکشوفی از تاریخ مراجعه کرد و خیلی نمی‌توان از خیال بهره زیادی برد و در این گونه ادبی دست و بال نویسنده در استفاده از عناصری مانند خیال باز نیست.
برای نگارش رمان انقلابی باید به زوایای نامکشوفی از تاریخ مراجعه کرد و خیلی نمی‌توان از خیال بهره زیادی برد و در این گونه ادبی دست و بال نویسنده در استفاده از عناصری مانند خیال باز نیست
* در حال حاضر بیشتر کتاب‌هایی که در بازار نشر با موضوع انقلاب اسلامی محدود به جریانات ساواک و شکنجه شدند نظر شما در این باره چیست؟
در مورد انقلاب خودمان سلطنت و دیکتاتوری شاهنشاهی به بیش از دو هزار سال برمی‌گردد و انقلاب اسلامی بساط این سلطنت طولانی را برانداخته کرد، به دلیل این زمان طولانی و پرحادثه، آن قدر موضوع و سوژه فراوان وجود دارد که در هر ده و ده کوره‌ای بگردید مطلب و سوژه‌ای از ظلم خوانین و ژاندارمری و آدم‌های حکومتی می‌بینید که می‌شود سال‌ها راجع به آنها کتاب نوشت. این موضوعات جذاب فقط به مقطع انقلاب برنمی‌گردد؛ بلکه به پیش از انقلاب و زمینه‌های شکل گیری آن هم برمی‌گردد.
به بیان دیگر هرجا ردی از پادشاهی باشد درباره انقلاب هم می‌شود صحبت کرد. صورت واقع قضیه این است که نویسنده باید رمانی بنویسد که در آن واقعیت، ارتقا پیدا کند. ولی عملاً این اتفاق نیفتاده و بضاعت داستان‌نویس‌های ما فقط به جریانات ساواک و لایه‌های روی انقلاب معطوف شده‌است. در حالی که خیلی از مستندات و شخصیت‌های درباری زندگی‌های خیلی مرموزی داشتند؛ که می‌توانند دستمایه خلق رمان باشند. بسیاری از شخصیت‌های مؤثری که در دوران پهلوی زیست کردند، یا امیر بودند یا شبه‌امیر و یا وزیر. خلل و فرجی که این شخصیت‌ها داشتند، به خصوص آن‌هایی که طول صدارتشان زیاد بوده، می‌تواند واقعیت انقلاب را شگفت‌تر، عظیم‌تر و جذاب‌تر کند.
* زوایای پنهان انقلاب اسلامی چطور؛ آیا قابلیت تبدیل به داستان را دارند؟
هر واقعه تاریخی از لحظه وقوعش می‌تواند سی تا پنجاه سال بعد از آن هم قابلیت‌های رشد یافته‌ای پیدا کند و با برافتادن پرده‌ها و رو شدن زوایای پنهان، جذاب‌تر شود. در مورد انقلاب ما هم این طور است. در حال حاضر در برهه‌ای هستیم که مستندات تاریخی و کتب مستند انقلابی از رمان‌های انقلابی جلو زدند. از طرفی نسل من و امثال من یک مسائلی در انقلاب دیدیم که الان به دلیل خیلی از رخدادهای اجتماعی دستمان برای تولید اثر مبتنی بر مشاهدات مان باز نیست.
رمان انقلاب باید در حقیقت و در عمل واقعیت‌ها و مشاهداتمان را پرورش بدهد ولی هنوز به آن وضعیت مطلوب نرسیده‌است. یکی از گرفتاری‌های ما این است که مسؤولان فرهنگی از ما به عنوان کسانی که می‌توانیم به نسل‌های بعدی آموزش بدهیم و مشاهداتمان را از انقلاب بگوییم، استفاده مبسوطی نکرده و این باعث می‌شود که هنرنمایی نویسنده در محاق و در مظان تردید قرار بگیرد.
در حال حاضر وضعیت کتاب داستان انقلاب به کسانی بیشتر معطوف شده که از میانسالی عبور می‌کنند و کاش مسؤولان ما قدر نویسندگانی که انقلاب را درک کرده اند بدانند چرا که بعد از آنها کسی نمی‌تواند تجربه حسی راجع به این ماجرا داشته باشد. رمان انقلابی بالاخره باید رنگی از واقعیت داشته باشد.
در حال حاضر وضعیت کتاب داستان انقلاب به کسانی بیشتر معطوف شده که از میانسالی عبور می‌کنند و کاش مسؤولان ما قدر نویسندگانی که انقلاب را درک کرده اند بدانند چرا که بعد از آنها کسی نمی‌تواند تجربه حسی راجع به این ماجرا داشته باشد. رمان انقلابی بالاخره باید رنگی از واقعیت داشته باشد
* نظرتان راجع به کارهای سفارشی در این زمینه چیست؟ موافق آنها هستید؟
به صورت عام کارکرد یک سوژه برای ما مشخص نیست. به قول ویرجینیا وولف ما نمی‌دانیم در درون نویسنده چیست و یک چیزی در وجود آنها است که آنها را وادار به نوشتن می‌کند. اصلاً خود قلم یک کاریزما و شخصیتی دارد که خدا هم به آن قسم می‌خورد.
قلم رفتار مستقلی از نهاد نویسنده دارد و خدای متعال هم به قلم قسم خورده نه به نویسنده. واقعیت امر این است که سوژه‌ها ما را پیدا می‌کنند و ما را مجاب می‌کنند که درباره چیزی بنویسیم، طبیعتاً کتاب‌هایی با سوژه‌های سفارشی که این روزها شاهد تألیف آنها هستیم می‌تواند به انقلاب اسلامی ضربه وارد کند و حتی گاه مخرب باشد.
* یک سوال صریح‌تر! عنوان رمان انقلاب را باید به چه کتابی بدهیم؟
وقتی می‌گوییم رمان انقلاب اسلامی منظور این نیست که کتابی داشته باشیم که همه داستان، توپ و تانک و شکنجه و خون و خونریزی باشد بلکه باید یک شیوه زیستی را در نظر بگیریم که این شیوه زیست با وقوع بهمن ۵۷ به یک فرازی رسید که مسیرش عوض شد.
ما با یک رخداد عظیم مواجه شدیم که در آحاد مردم تأثیر گذاشت. نویسنده خوب نویسنده‌ای است که بتواند این جامعه در حال تحول را آنالیز کند و بعد از این شناخت و تحلیل راه خودش را برود. وقتی انقلاب می‌شود لایه‌های مختلفی از جوامع می‌تواند داستان‌های مختلفی به وجود بیاورند و این نویسنده است که می‌تواند در این لایه‌ها فرو رود.
موضوع انقلاب مورد علاقه نویسندگان در همه جای دنیاست؛ چون جامعه در یک وضعیت جوشش قرار می‌گیرد و این مقطع برای یک رمان‌نویس خیلی جذاب است. در انقلاب فقط دنبال شعار و شکنجه نباشید.
کد خبر 6026651منبع: مهر
کلیدواژه: انقلاب اسلامی ایران مصطفی جمشیدی رژیم پهلوی کتاب و کتابخوانی مستندنگاری نمایشگاه رسانه های ایران بیست وچهارمین نمایشگاه رسانه های کشور نمایشگاه مطبوعات دفاع مقدس کتاب و کتابخوانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی انقلاب اسلامی ایران ایران مصلای امام خمینی ره نشر 27 بعثت موزه ملی انقلاب اسلامی و دفاع مقدس نمایشگاه رسانه های ایران هندوستان معرفی کتاب موضوع انقلاب اسلامی رمان و داستان زوایای پنهان رمان انقلابی داستان نویس رمان انقلاب حال حاضر
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۷۹۱۴۹۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پل آستر نویسنده معروف آمریکایی درگذشت
«پل آستر»، نویسنده آمریکایی سه‌گانه «نیویورک» درگذشت.
به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، «پل آستر» نویسنده ۳۴ کتاب از جمله سه‌گانه مشهور «نیویورک» در سن ۷۷ سالگی درگذشت. «گاردین» نوشت، «جکی لیدن»، دوست و همکار این نویسنده اعلام کرد که «آستر» در روز سه‌شنبه در پی عوارض ناشی از سرطان ریه درگذشت.
داستان‌های او مملو از مضامین اتفاقات تصادفی، شانس و سرنوشت نوشته شده‌اند. بسیاری از قهرمانان داستان‌ها، خود نویسنده هستند و مجموعه آثار او خودارجاعی است و شخصیت‌هایی از رمان‌های اولیه دوباره در رمان‌های بعدی ظاهر می‌شوند.
«آستر» در سال ۱۹۴۷ میلادی در «نیوجرسی» متولد شد. به گفته خود این نویسنده، او روند نگارش را از سن هشت سالگی و زمانی آغاز کرد که امضا گرفتن از یک بازیکن بیسبال را به این دلیل از دست داده بود که نه او و نه والدینش با خود مداد همراه نداشتند. از آن زمان به بعد «آستر» همه جا با خود مداد می‌برد. «آستر» در مقاله‌ای در سال ۱۹۹۵ نوشته بود: «اگر یک مداد با خود در جیبتان داشته باشید، احتمال زیادی وجود دارد که یک روز وسوسه شوید که از آن استفاده کنید.»
«آستر» در «دانشگاه کلمبیا» تحصیل کرد و در اوایل دهه ۷۰ میلادی به پاریس مهاجرت کرد و به فعالیت‌های مختلفی از جمله ترجمه کردن پرداخت. او در سال ۱۹۷۴ میلادی به ایالات متحده آمریکا بازگشت و ازدواج کرد.
در ژانویه سال ۱۹۷۹ میلادی پدر «آستر» درگذشت و این رویداد به دلیلی برای نگارش نخستین کتاب خاطرات این نویسنده تبدیل شد. «اختراع انزواء» در سال ۱۹۸۲ میلادی منتشر شد.
«آستر» با انتشار «شهر شیشه» در سال ۱۹۸۵ که نخستین جلد از سه‌گانه «نیویورک» بود به موفقیت چشمگیری دست یافت.
این نویسنده به طور مرتب در دهه ۸۰، ۹۰ و ۲۰۰۰ میلادی بیش از ده‌ها رمان از جمله «قصر ماه»(۱۹۸۹)، «موسیقی شانس»(۱۹۹۰)، «کتاب توهم»(۲۰۰۲) و «شب پیشگویی»(۲۰۰۳) منتشر کرد.
منبع: ایسنا
جاده کندوان یک طرفه شد